De warme gloed die het huis gedurende de dag had gevuld kwam me tegemoet toen ik vanuit de frisse avondlucht weer binnenkwam. De zon is aan het ondergaan op dit moment, maar het voelt alsof ze daar al de hele dag mee bezig is. Of langer.
Ik heb vandaag gevloekt, gehuild, af en toe geglimlacht, me vooral veel herinnerd en vragen uit mijn hoofd verbannen.
Vrijdag twintig juli was geen mooie zomerdag, ook al ziet de afsluiting ervan er zo vredig uit. Een blauwe lucht met goudgekleurde wolken. Geen grijze, de wereld afdekkende, regen neergooiende massa, terwijl de zon probeerde een straaltje mee te pikken.
De foto staat nu op de piano, naast die van een andere vriend die zich niet meer laat zien. De liedjes zullen niet meer hetzelfde klinken, maar ik denk dat mijn tranen nu eventjes op zijn.
3 opmerkingen:
Knuffel? :(
knuffel van mij ook...
kus
todos ven lo que tu pareces, pocos sienten lo que tu eres., zei de heldhaftige Don Quichot ooit eens.
met dit stukje is er toch een groot deeltje eef tevoorschijn gekomen... en hoewel het nieuws spijtig is, zijn je woorden er boenk op.
Een reactie posten