Vrolijke en minder vrolijke deuntjes vullen mijn Leuvens kamertje. De radio vergezelt me zoals vaak op een rustpunt in mijn dag. Met het zicht op de grijze lucht en een warme kom soep in mijn handen en het vooruitzicht naar een heerlijk stukje chocolade mijmer ik een beetje. Mijn gedachten dwalen af naar gisteren. Hoe een mens toch kan genieten van een dagje weg zijn. Ja, ik ben de stad uit geweest. In een drukke trein haast in slaap vallend reisde ik af naar Gent, de mooie stad waar een dierbaar deel van mijn vrienden zich hebben gevestigd. Achterop de fiets weg van het station, naar het stulpje van twee lieve mensen. Och, misschien lijkt het niet bijzonder genoeg om een heel verhaal over te schrijven, maar het gevoel erbij was zo aangenaam, nu nog… Het zijn van die eenvoudige dingen die je zo’n uitgelaten gevoel kunnen geven. Met een nieuwe rok, in gedachten een leuk kleedje en weer een mooie Gentse herinnering ben ik ’s nachts naar het - deze keer nogal chaotische - dromenland vertrokken vanuit mijn eigen bed, om vandaag weer geconfronteerd te worden met het schoolse aspect van student zijn…
Maar vanavond kan ik zeggen: “Dans met mij.”
