Regenboog

Ik heb een lied geschreven

...

Nu de muziek nog

Onzichtbaar

een zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint

uit: Jij bent de liefste (dank je wel zusje)

Dan vraag ik me af

Heb ik dan iets gedacht dat niet zo is?
Hoe is?
Wel, zo. Je weet wel.
Neen, ik weet niet. Is 'zo' de waarheid dan? Of heb je 'zo' gedroomd?
Neen, ik droom enkel rare verhalen die niet waar kunnen zijn.
Maar dan is 'zo' toch waar? Of toch niet?
Dat vraag ik je nu net.
Hoe kan ik nou weten of wat jij gedacht hebt waar is?
Weet ik niet. Maar iemand moet het toch weten?
Misschien moet je het ontdekken.
Dat kan ik niet.
Waarom niet?
Ik durf niet vragen.
Maar je kan toch zoeken?
Oh ja. Zoeken. Maar wat moet ik zoeken?
Wat je wil vinden.
Oh. Dan moet ik eerst nog eens nadenken.
Nadenken?
Ja, of zoeken... wat ik wil vinden.
Moet ik je helpen?
Je mag.

Franz, du red'st im Fieber

Marie: Dieweil der Tag lang und die Welt alt ist, können viel Menschen an einem Platz stehen, einer nach dem andern.
Woyzeck: Ich hab ihn gesehn.
Marie: Man kann viel sehn, wenn man 2 Augen hat und man nicht blind ist und die Sonn scheint.

- uit Woyzeck, Georg Büchner -