Ik zit hier maar en de tijd gaat vooruit. Ik zit hier maar! (En slinger mezelf stille verwijten naar het hoofd.)
Ik laat mezelf wenen, terwijl ik luister naar een droevig lied over iets wat ik zelf niet eens meemaak of heb meegemaakt. Maar het zorgt er voor dat de tranen komen, op een moment waarin zoiets wel kan opluchten. (Ik mag me alleen niet inbeelden dat ik dat lied zelf eens zou moeten zingen.)
Ik ben moe en zit vol spanning, kijk om de twee minuten hoe ver het staat en intussen word ik alsmaar zenuwachtiger voor dat ene ding morgen.
Nu zijn er twee mogelijkheden die sowieso de beste zijn: gaan slapen of nog één keer en dan slapen. Ik kies voor de middenweg. (En geen chocolade meer.)
Morgen zal er toch één last wegvallen. Gelukkig. Eindelijk.
En zondag zal ik genieten mitsgaders hem. Mitsgaders. Vanochtend wilde ik een ode schrijven aan dat woord. Dat doe ik bij nader inzien toch niet, maar ik gebruik het wel. (en met hem, heerlijk!)
Omstreeks 14u zal ik neerploffen in de trein. (Oef.)
Ik laat mezelf wenen, terwijl ik luister naar een droevig lied over iets wat ik zelf niet eens meemaak of heb meegemaakt. Maar het zorgt er voor dat de tranen komen, op een moment waarin zoiets wel kan opluchten. (Ik mag me alleen niet inbeelden dat ik dat lied zelf eens zou moeten zingen.)
Ik ben moe en zit vol spanning, kijk om de twee minuten hoe ver het staat en intussen word ik alsmaar zenuwachtiger voor dat ene ding morgen.
Nu zijn er twee mogelijkheden die sowieso de beste zijn: gaan slapen of nog één keer en dan slapen. Ik kies voor de middenweg. (En geen chocolade meer.)
Morgen zal er toch één last wegvallen. Gelukkig. Eindelijk.
En zondag zal ik genieten mitsgaders hem. Mitsgaders. Vanochtend wilde ik een ode schrijven aan dat woord. Dat doe ik bij nader inzien toch niet, maar ik gebruik het wel. (en met hem, heerlijk!)
Omstreeks 14u zal ik neerploffen in de trein. (Oef.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten