de felle ochtendzon
verwarmt
door de mist
die door de straten dwaalt
ik luister naar Air
zij zingen over een ster
het voorlicht van m'n fiets staat aan
maar werkt niet
en het is niet nodig
want iedereen ziet me
ik schaam me voor de trein
die zich gewoon een weg
erdoorheen baant
hij eist zijn plaats op
zelfbewust
of is het jaloezie
stiekem mijn eigen verlangen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Het is jaloezie...
mmm, mist.
hé eef, mooi zeg
Ik was vorige week ook een wagonnetje in de mist, lekker achter de grote papa vrachtwagen aan, zoef zoef door de mist.
Hij leidde me tot Brussel-thuis, mijn respect voor hem staat hoog.
Maar een trein, een trein, is blijkbaar soms fijn, moet het wat vaker doen, kan ik ook meer genieten van het groen, behalve als het mist, maar die ervaring heb jij vaker... beslist
Een reactie posten