Zonder

En dan begin ik te schrijven en wil ik niet stoppen terwijl ik liefst van al zou willen luisteren. Mooie woorden die ik ook gebruik maar dan anders en niet zoals hem of niet zoals jij. En de ene is niet beter dan de andere en ik ben zeker nooit de beste maar toch doe ik het dan nog. Heel eenvoudig en soms te veel en bijna nooit te weinig. Vragen stellen zal ik niet doen want dat is niet nodig want ik kan gewoon luisteren of nadenken of zo iets. Wat ik dan wil weten is waarom ik in deze zin toch al twee vraagwoorden heb gebruikt maar ik wil niet toegeven dat ik eigenlijk nergens aan denk nu op dit moment. Ja ik kruip zo meteen in bed hoor maar toch even tikken en hé het tikt ook op de klok en in de kast. Dan heeft de ruimte mij toch niet nodig want er is genoeg geluid. En mijn ogen willen wel dicht gaan net zoals de gordijnen al zijn van zodra het donker werd. Ik zal ze weer opendoen als ik wakker ben en klaar ben voor een nieuwe dag of ook als ik er niet klaar voor ben maar dat weet ik nu nog niet. Morgen misschien.