Zorgeloos

Ik kijk naar links, naar rechts
Daarna staar ik voor me uit
Af en toe werp ik een blik naar boven
met vraagtekens in m’n ogen

De lente doet me bijna huilen
Zij maakt me blij als ik loop
met m’n neus in de zon
Maar stilletjes knaagt het vanbinnen
Ik voel het als het stil wordt…

Het heldere lentegroen, de lichtblauwe lucht
in contrast met mijn verwarde gevoel

Die machteloosheid, de tijd die voortgaat
Ik wacht… en wacht…
en vraag me af wat er na de stilte komt

Zelfs al huppel ik, dans ik, zing ik, lach ik…
Zorgeloosheid is nog steeds de mooiste droom die er is

Ik wil weer schrijven, denken, aanwezig zijn...
Ik verlang naar lente in m’n hoofd.