Nooit meer een morgen

Als er nooit meer een morgen zou zijn
En de zon viel in slaap met de maan
Heb je enig idee wat het met je zou doen
Als je nog maar een dag zou bestaan?

Zou je hart zich weer vullen met vuur?
Van de eeuwige schaamte bevrijd
Keek je niet meer benauwd naar de klok aan de muur?
Kwam je los uit de greep van de tijd

Zouden zorgen niet langer je leven bepalen
En had je voor angst geen ontzag?
Was je held of heldin van je eigen verhalen
Al was het dan maar voor een dag

Zou de toekomst niet langer je denken beheersen
En leefde je voor het moment
Met een luisterend oor voor het kind in jezelf
Zou je eindelijk weer zijn wie je bent

We verbannen de dromen naar morgen en later
Maar doet het je stiekem geen pijn?
Dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou
Als er nooit meer een morgen zou zijn

We verbannen de dromen naar morgen en later
Maar doet het je stiekem geen pijn?
Dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou
Als er nooit meer een morgen zou zijn

- Marco Borsato -

Slipping Away

All that we needed, was right
The threshold is breaking, tonight

Open to everything happy and sad
Seeing the good when it's all going bad
Seeing the sun when I can't really see
Hoping the sun will at least look at me

Focus on everything better today
All that I needed I never could say
Hold on to people they're slipping away
Hold on to this while it's slipping away

All that we needed, tonight
Are people who love us, and life
I know how it feels to need
Oh when we leave here, you'll see

Open to everything happy and sad
Seeing the good when it's all going bad
Seeing the sun when I can't really see
Hoping the sun will at least look at me

Focus on everything better today
All that I needed I never could say
Hold on to people they're slipping away
Hold on to this while it's slipping away

So long
So long

Open to everything happy and sad
Seeing the good when it's all going bad
Seeing the sun when I can't really see
Hoping the sun will at least look at me

Focus on everything better today
All that I needed I never could say

Hold on to people they're slipping away
...

- Moby -

Een meisje in het park

Een middag in het park, drie uur lang
onder de zon en onder de wolken
De geur van gras en de geur van mensen
De muziek van festivalbands en stemmen om me heen
Kleine beestjes die over mij en mijn papieren kruipen
Roze bloesems, frisbees en mooie kleren.

Dank U voor de lente
Dank U voor de mensen, die zoveel meer zijn dan ze denken...

Twee meesjes in de boom
snoepen een stukje vreugde mee

Kwetsbaar

Heerlijk, de afgelopen weken
Gelukkig met hem
Gelukkig met hen
Geen moeite moeten doen, gewoon van elkaar houden
Het wordt ons gewoon in de schoot geworpen
En net daarom lijkt het niet echt
ook al is het dat wel
Rust vinden blijft moeilijk
Net nu is het misschien nog breekbaarder
Kwetsbaar
maar mooi
Om te koesteren
en mee door te gaan
Met een dromerige glimlach
Want het leven wacht op ons
En nee, de pijn is niet weg
ongeluk, verdriet en teleurstelling
steken nog elke dag de kop op
Maar we wandelen voort
met een duwtje in de rug

Dank Je

Een hoopje geluk
meer dan twee handen vol
Kriebels in m'n buik
een glimlach in m'n hoofd

Ja, het ís geluk
het is zegen
Het geeft rust
en zin om te leven

That I Would Be Good

How bout me not blaming you for everything
How bout me enjoying the moment for once
...
How bout grieving it all one at a time


And all I really want is some patience
A way to calm the angry voice
...
All I really want is some peace man
a place to find a common ground
...
All I really want is some comfort
A way to get my hands untied


You live you learn
You love you learn
You cry you learn
You lose you learn
You bleed you learn
You scream you learn

You grieve you learn
You choke you learn
You laugh you learn
You choose you learn
You pray you learn
You ask you learn
You live you learn

And isn't it ironic... don't you think

Al ben ik nog zo blij, ja zó blij met die paar kleine zekerheden... het doet iets, het laat me niet koud, 't doet stilletjes pijn. En ze zien het niet altijd... Misschien moet ik stoppen met me af te vragen wanneer wel. Misschien zelfs niet meer.
Wat een gevoel om het nieuwe jaar mee te beginnen. Niet gewoon een nieuwe dag.

(By the way, thanks Alanis Morissette en jij, jij en jij - jullie wel!)

(Oh en ja, lees dat van de titel ook eens.)

Meisje

Ik weet niet goed hoe ik me voel. Hoe goed ik me voel. Niet zo slecht hoor.
En dan komt dat ene lied. En besef ik dat ik beter stop met lezen nu. Stop met schrijven nu. En gewoon... moet gaan slapen, vóór middernacht.
Voor mij gaat het over een meisje.
Maar nog steeds heb ik een nieuwe herinnering nodig bij dit lied. Niet die zovele die er nu zijn.

Nerveus

Ik zit hier maar en de tijd gaat vooruit. Ik zit hier maar! (En slinger mezelf stille verwijten naar het hoofd.)
Ik laat mezelf wenen, terwijl ik luister naar een droevig lied over iets wat ik zelf niet eens meemaak of heb meegemaakt. Maar het zorgt er voor dat de tranen komen, op een moment waarin zoiets wel kan opluchten. (Ik mag me alleen niet inbeelden dat ik dat lied zelf eens zou moeten zingen.)
Ik ben moe en zit vol spanning, kijk om de twee minuten hoe ver het staat en intussen word ik alsmaar zenuwachtiger voor dat ene ding morgen.
Nu zijn er twee mogelijkheden die sowieso de beste zijn: gaan slapen of nog één keer en dan slapen. Ik kies voor de middenweg. (En geen chocolade meer.)
Morgen zal er toch één last wegvallen. Gelukkig. Eindelijk.
En zondag zal ik genieten mitsgaders hem. Mitsgaders. Vanochtend wilde ik een ode schrijven aan dat woord. Dat doe ik bij nader inzien toch niet, maar ik gebruik het wel. (en met hem, heerlijk!)
Omstreeks 14u zal ik neerploffen in de trein. (Oef.)

Vandaag niet

Het valt haar op hoe stil het is in de trein. Maar de ochtendtrein is aangenaam. Na drie stations zet ze haar bagage die op de zetel naast haar stond toch maar op het bagagerek. Ze wacht op hem. Of haar. Maar het wordt alleen maar drukker. Meer komt er niet. Ze heeft nu wel een buurvrouw. Bijna onmerkbaar, want ze is verzonken in een liefdesverhaal, voelt mee met ieder personage, waarvan de karakters volledig uiteenlopend zijn. Om nog maar te zwijgen over de muziek die ze hoort. Maar ze stoort zich niet aan de contrasten. Waarom zou ze, als ze niet eens weet waar ze zichzelf moet plaatsen. Daar denkt ze nu niet over na. De rest van de dag ook niet. Het gaat om praktische zaken vandaag, van hot naar her en plannen maken en ze proberen uitvoeren. Ze stelt zich een dag geen vragen. Is het verdringen, vluchten of net ervoor zorgen dat het piekeren zal verminderen? Ze kan maar proberen, en tracht niet verder te denken dan dat.

Zondagochtend

de felle ochtendzon
verwarmt
door de mist
die door de straten dwaalt
ik luister naar Air
zij zingen over een ster
het voorlicht van m'n fiets staat aan
maar werkt niet
en het is niet nodig
want iedereen ziet me

ik schaam me voor de trein
die zich gewoon een weg
erdoorheen baant
hij eist zijn plaats op
zelfbewust
of is het jaloezie
stiekem mijn eigen verlangen

Prachtig.

A Thing Called Love

Een paar dagen later was er wel wat te beleven op de trein. Meer bepaald op die naar Antwerpen. Het was er eentje met twee verdiepingen, dus natuurlijk sloop ik meteen de trap op naar boven. En naar elke andere trein die langs de mijne kwam, riep ik “haha! kleintje!” en stak ik mijn tong uit. Soms waren er geen tegenliggers en dan zweefde er een man door de gang met een staart, die elk obstakel soepel voorbij walste. Wat heerlijk.
Dat zweven heb ik ook een beetje geprobeerd, zonet op straat. Een twee minuten durende wandeling van het ene huis naar het andere, in de zon. Ik zwaai met het zakje dat ik vast heb, rond en rond en rond. Er hangt een septembersfeer in de stad, of beter, een zondagse bijna-back-to-school-lucht. Ik geniet ervan en wens dat ik ook gewoon weer naar school kan gaan. Nog eventjes doorbijten en dan heb ik vakantie in de mooie negende maand van het jaar en daarna mag ik ook weer.

Jesus in New Orleans

Deze wil ik je niet onthouden. Een lied van Over The Rhine.

The last time I saw Jesus
I was drinking bloody mary's in the South
In a barroom in New Orleans
Rinsin' out the bad taste in my mouth

She wore a dark and faded blazer
With a little of the lining hanging out
When the jukebox played Miss Dorothy Moore
I knew that it was him without a doubt

I said the road's been my redeemer
I never know just what on earth I'll find
In the faces of a stranger
In the dark and weary corners of a mind

She said, The last highway is only
As far away as you are from yourself
And no matter just how bad it gets
It does no good to blame somebody else

Ain't it crazy
What's revealed when you're not looking all that close
Ain't it crazy
How we put to death the ones we need the most

I know I'm not a martyr
I've never died for anyone but me
The last frontier is only
The stranger in the mirror that I see

But when I least expect it
Here and there I see my savior's face
He's still my favorite loser
Falling for the entire human race

Ain't it crazy
What's revealed when you're not looking all that close
Ain't it crazy
How we put to death the ones we need the most

Hartslag

Ik luister en ik hou van het lied. Ik lees de tekst nadat ik foto’s heb bekeken van toen, wanneer ik er niet bij was. Alweer niet. Het verandert, zoals veel verandert doorheen tijd en door dingen die gebeuren. Het leven? Ja, ik denk dat het dat is.

To call for hands of above
To lean on
Wouldn't be good enough
For me, no

To call for hands of above
To lean on
Wouldn't be good enough

"Todos ven lo que tú pareces, pocos sienten lo que tú eres."
Volgens mij had 'ie gelijk.

Stilte

De warme gloed die het huis gedurende de dag had gevuld kwam me tegemoet toen ik vanuit de frisse avondlucht weer binnenkwam. De zon is aan het ondergaan op dit moment, maar het voelt alsof ze daar al de hele dag mee bezig is. Of langer.

Ik heb vandaag gevloekt, gehuild, af en toe geglimlacht, me vooral veel herinnerd en vragen uit mijn hoofd verbannen.

Vrijdag twintig juli was geen mooie zomerdag, ook al ziet de afsluiting ervan er zo vredig uit. Een blauwe lucht met goudgekleurde wolken. Geen grijze, de wereld afdekkende, regen neergooiende massa, terwijl de zon probeerde een straaltje mee te pikken.

De foto staat nu op de piano, naast die van een andere vriend die zich niet meer laat zien. De liedjes zullen niet meer hetzelfde klinken, maar ik denk dat mijn tranen nu eventjes op zijn.

Jesús verbo no sustantivo

Ayer, Jesús afinó mi guitarra y agudizó mis sentidos, me inspiró
Papel y lapiz en mano apuntó la cancion y me negué a escribir
Porque hablar y escribir sobre Jesús es redundar, seria mejor actuar
Luego, algo me dijo que la unica forma de no redundar es decir la verdad
Decir que a Jesús le gusta que actuemos no que hablemos
Decir que Jesús es más que cinco letras formando un nombre
Decir que Jesús es verbo no sustantivo

Jesús es más que una simple y llana teoría
¿Qué haces hermano leyendo la Biblia todo el día?
Lo que alli esta escrito se resume en amor vamos, ve y practicalo
Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

Jesús es más que un templo de lujo con tendencia barroca
Él sabe que total a la larga esto no es más que roca
La iglesia se lleva en el alma y en los actos no se te olvide
Que Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

Jesús es más que un grupo de señoras de muy negra conciencia
Que pretenden ganarse el cielo con club de beneficencia
Si quieres tú ser miembro activa, tendras que presentar a la directiva
Tu cuenta de ahorros en Suiza y vinculos oficiales

Jesús es más que persignarse, hincarse y hacer de esto alarde
Él sabe que quizá por dentro la conciencia les arde
Jesús es más que una flor en el altar salvadora de pecados
Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

Jesús convertía en hechos todos sus sermones
Que si tomas café es pecado dicen los Mormones
Tienen tan poco que hacer que andan inventando cada cosa
Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

Jesús no entiende por que en el culto le aplauden
Hablan de honestidad sabiendo que el diezmo es un fraude
A Jesús le da asco el pastor que se hace rico con la fe
Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

De mi barrio la más religiosa era doña Carlota
Hablaba de amor al prójimo y me poncho cien pelotas
Desde niño fui aprendiendo que la religión no es más que un metodo
Con el titulo “prohibido pensar” que ya todo esta escrito

Me bautizaron cuando tenia dos meses y a mí no me avisaron
Hubo fiesta piñata y a mí ni me preguntaron
Bautízame tu Jesús por favor así entre amigos
Sé que odias el protocolo hermano mío

Señores no dividan la fe las fronteras son para los países
En este mundo hay más religiones que niños felices
Jesús pensó "me haée invisible para que todos mis hermanos
Dejen de estar hablando tanto de mi y se tiendan la mano"

Jesús eres el mejor testigo del amor que te profeso
Tengo la conciencia tranquila por eso no me confieso
Rezando dos padres nuestros el asesino no revive a su muerto
Jesús hermanos míos es verbo no sustantivo

Jesús no bajes a la tierra quédate alla arriba
Todos los que han pensado como tú ya están boca arriba
Olvidados en algún cementerio, de equipaje sus ideales
Murieron con la sonrisa en los labios porque fueron
Verbo y no sustantivo

- Ricardo Arjona -

Er moeten mensen zijn

die zonnen aansteken...

Er moeten mensen zijn die bellen blazen en weten van geen tijd.
Die zich kinderlijk verbazen over iets wat barst van mooiigheid.
Ze roepen van de daken dat er LIEFDE is, en WONDER!

Luister maar.

(klik rechts op dat "filmpje")

Regenboog

Ik heb een lied geschreven

...

Nu de muziek nog

Muziek

* Music is a discipline, and a mistress of order and good manners, she makes the people milder and gentler, more moral and more reasonable.
* My heart, which is so full to overflowing, has often been solaced and refreshed by music when sick and weary.
- Martin Luther -

* I think I should have no other mortal wants, if I could always have plenty of music. It seems to infuse strength into my limbs and ideas into my brain. Life seems to go without effort, when I am filled with music.
- George Eliot -