Heerlijk, de afgelopen weken
Gelukkig met hem
Gelukkig met hen
Geen moeite moeten doen, gewoon van elkaar houden
Het wordt ons gewoon in de schoot geworpen
En net daarom lijkt het niet echt
ook al is het dat wel
Rust vinden blijft moeilijk
Net nu is het misschien nog breekbaarder
Kwetsbaar
maar mooi
Om te koesteren
en mee door te gaan
Met een dromerige glimlach
Want het leven wacht op ons
En nee, de pijn is niet weg
ongeluk, verdriet en teleurstelling
steken nog elke dag de kop op
Maar we wandelen voort
met een duwtje in de rug
Posts tonen met het label Jij. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Jij. Alle posts tonen
vrijdag 21 maart 2008
woensdag 20 februari 2008
zaterdag 12 januari 2008
P.C. Hooft
Mijn lief, sint ick u mis, verdrijve' ick met mishaeghen
De schoorvoetighe Tijdt, en tob de lange daeghen
Met arbeit avontwaerts; uw afzijn valt te bang.
En mijn verlangen can den Tijdtgod niet beweghen.
Maer 't schijnt verlangen daer sijn naem af heeft gecreghen,
Dat ick den Tijdt, die ick vercorten wil, verlang.
De schoorvoetighe Tijdt, en tob de lange daeghen
Met arbeit avontwaerts; uw afzijn valt te bang.
En mijn verlangen can den Tijdtgod niet beweghen.
Maer 't schijnt verlangen daer sijn naem af heeft gecreghen,
Dat ick den Tijdt, die ick vercorten wil, verlang.
donderdag 22 november 2007
Nerveus
Ik zit hier maar en de tijd gaat vooruit. Ik zit hier maar! (En slinger mezelf stille verwijten naar het hoofd.)
Ik laat mezelf wenen, terwijl ik luister naar een droevig lied over iets wat ik zelf niet eens meemaak of heb meegemaakt. Maar het zorgt er voor dat de tranen komen, op een moment waarin zoiets wel kan opluchten. (Ik mag me alleen niet inbeelden dat ik dat lied zelf eens zou moeten zingen.)
Ik ben moe en zit vol spanning, kijk om de twee minuten hoe ver het staat en intussen word ik alsmaar zenuwachtiger voor dat ene ding morgen.
Nu zijn er twee mogelijkheden die sowieso de beste zijn: gaan slapen of nog één keer en dan slapen. Ik kies voor de middenweg. (En geen chocolade meer.)
Morgen zal er toch één last wegvallen. Gelukkig. Eindelijk.
En zondag zal ik genieten mitsgaders hem. Mitsgaders. Vanochtend wilde ik een ode schrijven aan dat woord. Dat doe ik bij nader inzien toch niet, maar ik gebruik het wel. (en met hem, heerlijk!)
Omstreeks 14u zal ik neerploffen in de trein. (Oef.)
Ik laat mezelf wenen, terwijl ik luister naar een droevig lied over iets wat ik zelf niet eens meemaak of heb meegemaakt. Maar het zorgt er voor dat de tranen komen, op een moment waarin zoiets wel kan opluchten. (Ik mag me alleen niet inbeelden dat ik dat lied zelf eens zou moeten zingen.)
Ik ben moe en zit vol spanning, kijk om de twee minuten hoe ver het staat en intussen word ik alsmaar zenuwachtiger voor dat ene ding morgen.
Nu zijn er twee mogelijkheden die sowieso de beste zijn: gaan slapen of nog één keer en dan slapen. Ik kies voor de middenweg. (En geen chocolade meer.)
Morgen zal er toch één last wegvallen. Gelukkig. Eindelijk.
En zondag zal ik genieten mitsgaders hem. Mitsgaders. Vanochtend wilde ik een ode schrijven aan dat woord. Dat doe ik bij nader inzien toch niet, maar ik gebruik het wel. (en met hem, heerlijk!)
Omstreeks 14u zal ik neerploffen in de trein. (Oef.)
vrijdag 19 januari 2007
Als ik het je vraag
zou je dan nog eens willen
dansen met me
wil je nog eens zeggen
dat je van me houdt
ik heb het zo graag
als ik je zie mis ik je
als ik bij je ben mis ik je niet
zo, gelukkig
vandaag
zomaar, een dag
voor ons
dan zing ik misschien
een lied
voor jou
over...
en dan is het niet
zomaar, een dag
maar wel
de onze
dansen met me
wil je nog eens zeggen
dat je van me houdt
ik heb het zo graag
als ik je zie mis ik je
als ik bij je ben mis ik je niet
zo, gelukkig
je bent echt bij me
je bent écht... bij mij
vandaag
zomaar, een dag
voor ons
dan zing ik misschien
een lied
voor jou
over...
en dan is het niet
zomaar, een dag
maar wel
de onze
Abonneren op:
Posts (Atom)