Zaventem op zondag

Zondagnamiddag in Zaventem
Bewonersgroepen regio Zaventem doen afleidingsmanoeuvre

Weg

Zo graag zou ik willen
weg zijn
Nee, het gaat even niet

Dit stukje laat ik er maar uit...

Ik wil leven, met mijn voeten in het gras en mijn neus bij een bloem en mijn haren in de wind en de zon in mijn ogen en rondjes draaien tot ik helemaal uitgeput ben en lachend neerval. Maar het mag niet. En het mag niet nu. Ik wil vragen stellen zoals dat kleine meisje van de foto, me verwonderen over alles, niet wetende dat er zo veel méér bestaat, want het is genoeg. Maar het mag niet. Ik moet meedoen en de waarheid willen weten en meer kennis en meer inzicht krijgen. Zo ben ik misschien helemaal niet…

Shoppen

Vandaag ging ik shoppen, reeds voor de derde keer tijdens deze koopjesperiode, ook wel solden genoemd. Eveneens voor de derde keer raakte ik geïrriteerd door een van de huidige modeverschijnselen. Ik heb geen idee of ze een naam hebben, maar ik heb dus problemen met de stretch-jeansbroeken waarvan de pijpen naar binnen toe lopen en zelfs aan de enkels strak zitten. Mijn figuur en zulke broeken, don't even try... Nu zou ik zó graag nog eens een deftige jeans kopen, vind ik in alle winkels waar ik normaal toch ietwat mijn zin op de kop kan tikken niks dan die soort. Is het een nieuwe hype? Ook bij mannen zie ik het vaak, neem nu op Rock Werchter: bijna alle mannelijke artiesten hadden zo'n broek die aansloot tot op de enkels. Sommigen siert het, en van "emo-types" (dat is een term die ik hier en daar opvang) ben ik het al gewend, maar echt mannelijk is het niet en ik vind het niet mooi. Tot mijn grote spijt deed Brandon Boyd (zanger van Incubus) er ook aan mee... veel verkeerd kan hij niet doen, maar dat was toch een kleine teleurstelling. Nu ja, ik vind het dus vooral jammer dat ik geen leuke jeans kan vinden. Ten eerste heeft niet iedereen zo'n "perfect" lijntje (want eerlijk gezegd, die gevoelige snaar wordt ook geraakt), en ten tweede vindt écht niet iedereen het mooi.
En de buschauffeur reed gewoon door en ik was kwaad. Mama en ik stonden al twintig minuten te wachten, aan de beginhalte van het bustraject en ondanks oogcontact had de bestuurder dus blijkbaar geen zin om te stoppen en ons mee te nemen.

Jesús verbo no sustantivo

Ayer, Jesús afinó mi guitarra y agudizó mis sentidos, me inspiró
Papel y lapiz en mano apuntó la cancion y me negué a escribir
Porque hablar y escribir sobre Jesús es redundar, seria mejor actuar
Luego, algo me dijo que la unica forma de no redundar es decir la verdad
Decir que a Jesús le gusta que actuemos no que hablemos
Decir que Jesús es más que cinco letras formando un nombre
Decir que Jesús es verbo no sustantivo

Jesús es más que una simple y llana teoría
¿Qué haces hermano leyendo la Biblia todo el día?
Lo que alli esta escrito se resume en amor vamos, ve y practicalo
Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

Jesús es más que un templo de lujo con tendencia barroca
Él sabe que total a la larga esto no es más que roca
La iglesia se lleva en el alma y en los actos no se te olvide
Que Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

Jesús es más que un grupo de señoras de muy negra conciencia
Que pretenden ganarse el cielo con club de beneficencia
Si quieres tú ser miembro activa, tendras que presentar a la directiva
Tu cuenta de ahorros en Suiza y vinculos oficiales

Jesús es más que persignarse, hincarse y hacer de esto alarde
Él sabe que quizá por dentro la conciencia les arde
Jesús es más que una flor en el altar salvadora de pecados
Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

Jesús convertía en hechos todos sus sermones
Que si tomas café es pecado dicen los Mormones
Tienen tan poco que hacer que andan inventando cada cosa
Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

Jesús no entiende por que en el culto le aplauden
Hablan de honestidad sabiendo que el diezmo es un fraude
A Jesús le da asco el pastor que se hace rico con la fe
Jesús hermanos míos es verbo, no sustantivo

De mi barrio la más religiosa era doña Carlota
Hablaba de amor al prójimo y me poncho cien pelotas
Desde niño fui aprendiendo que la religión no es más que un metodo
Con el titulo “prohibido pensar” que ya todo esta escrito

Me bautizaron cuando tenia dos meses y a mí no me avisaron
Hubo fiesta piñata y a mí ni me preguntaron
Bautízame tu Jesús por favor así entre amigos
Sé que odias el protocolo hermano mío

Señores no dividan la fe las fronteras son para los países
En este mundo hay más religiones que niños felices
Jesús pensó "me haée invisible para que todos mis hermanos
Dejen de estar hablando tanto de mi y se tiendan la mano"

Jesús eres el mejor testigo del amor que te profeso
Tengo la conciencia tranquila por eso no me confieso
Rezando dos padres nuestros el asesino no revive a su muerto
Jesús hermanos míos es verbo no sustantivo

Jesús no bajes a la tierra quédate alla arriba
Todos los que han pensado como tú ya están boca arriba
Olvidados en algún cementerio, de equipaje sus ideales
Murieron con la sonrisa en los labios porque fueron
Verbo y no sustantivo

- Ricardo Arjona -

Er moeten mensen zijn

die zonnen aansteken...

Er moeten mensen zijn die bellen blazen en weten van geen tijd.
Die zich kinderlijk verbazen over iets wat barst van mooiigheid.
Ze roepen van de daken dat er LIEFDE is, en WONDER!

Luister maar.

(klik rechts op dat "filmpje")

Ietsje minder

Soms moeten we het stellen met wat minder. Soms zijn we “blut”. Iets wat studenten wel eens meemaken, of soms is het de algemene gezinssituatie die wat minder luxe toelaat… Vervelend, dat zeker. Alles kan beter, maar… ook slechter.

En toch kunnen we telkens weer zeggen “dat liefde het belangrijkst is”. Cliché, enorm, maar toch speelt het mee. We horen het en wimpelen het af, maar het is een zinnetje waar we vaak op teruggrijpen, niet?

Nu is het net die liefde die me af en toe – helaas, niet regelmatig (genoeg) – raakt. Als ik zie hoe een meisje in de klas tranen in haar ogen krijgt omdat zij geen cadeautje krijgt en haar buurmeisje wel, terwijl zij tussen hetzelfde vuilnis woont als zij, stoort het me plots niet meer dat ik niet alles, of weinig, van mijn verlanglijstje kan schrappen. Wat moet zo’n kind denken? Wat kan zo’n kind begrijpen? Meer als ik soms, denk ik…

Ik denk aan mezelf, toen ik een klein meisje was… wat ik allemaal wilde hebben. En dan merk ik dat er helemaal niks veranderd is. “Gelukkig zijn is genoeg.” Tot het dan weer Kerstmis is. Die verwachting is er toch, uitkijken naar wéér iets materieels. “Het wordt ons opgedrongen door de omgeving”? Misschien…

Ach… er zijn veel mensen voor wie Kerst niet anders kan zijn dan andere dagen… Voor mensen die het allerkleinste al zo veel waard achten. Hen zie je vaak nog het snelst glimlachen. Familie, veel anders hebben ze niet, maar klagen doen ze minder dan “ons”. Naïef zijn ze evenmin. Gelukkig? Dat dan weer niet?

Wat had ik zin om in de televisie te stappen en die paar meisjes en jongens een cadeautje te geven, ik heb zo veel!

Misschien was dat traantje dat ik wegpinkte wel al een mooi begin… al zou zo’n traantje mij toch vaker moeten herinneren aan, aanzetten tot… beginnend dicht bij huis.

Donderdag 28 december 2006

n.a.v. een reportage op Eén met Ilse Van Hoecke in de Filippijnen voor 11.11.11