Half zes

Het is half zes
en het is nog niet donker

maar toch zou ik graag hebben
dat het sneeuwt.

Doors

“All the doors you have yet seen –and you haven’t seen many –were doors in; here you come upon a door out! The strange thing to you,” he went on thoughtfully, “will be, that the more doors you go out the farther you get in!”
“Oblige me by telling me where I am.”
“That is impossible. You know nothing about whereness. The only way to come to know where you are is to begin make yourself at home.”

Uit Lilith van George McDonald

Als ik het je vraag

zou je dan nog eens willen
dansen met me
wil je nog eens zeggen
dat je van me houdt

ik heb het zo graag

als ik je zie mis ik je
als ik bij je ben mis ik je niet
zo, gelukkig

je bent echt bij me
je bent écht... bij mij

waarom niet nu
vandaag
zomaar, een dag

voor ons

dan zing ik misschien
een lied
voor jou

over...

en dan is het niet
zomaar, een dag

maar wel
de onze

zo veel

en toch... is er dat éne ding,
waar ik niet over kan schrijven...

goed

het kan niet altijd zo zijn
niet altijd wat je verwacht

verwacht geen poëzie
geen sprookjes geen verhaal

eerlijkheid
een beetje
diep in mij

geen geheim
nee nooit
niks verborgen

enkel dromen
niet altijd wat je wil
niet wat ik wil

waarom dan
vragen zoeken

nee ... ja
het gaat wel goed

Een beetje rust

Inspiratie... zo lang wachtte ik erop, zo lang is ze weg gebleven. Telkens wanneer ik vrije tijd had, wanneer ik me verveelde... nooit kon ik die minuten, uren dan opvullen zoals ik wilde. Schrijvend, zingend, ... creërend. En sinds een paar dagen, in een periode waarin ik me zo moet focussen op één enkel ding - wat mij overigens niet heel erg goed lukt - slaag ik er weer in om dingen te doen waar ik zelf tevreden mee kan zijn. Ik krijg waardering, het doet iets met me. Nu dacht ik, waarom net in zo'n drukke periode? Maar... waarom niet? Het geeft me een goed gevoel, het geeft me rust. Trots is het niet. Eerder blijdschap, en een herinnering aan de talenten die ik heb gekregen, waarvoor dank (met een grote knipoog naar Papa)!
Nu is het tijd om te gaan slapen, want ze ebt langzaam weg... ruimt plaats voor een ander soort rust. Zo een die ik zeker niet mag vergeten...
(Tja... Papa, misschien stel ik Jou toch nog teleur. Ik doe mijn best. Nee, toch niet, ik kán beter. Ik ga Lezen, en Luisteren. Ik ga U laten spreken. Ik zwijg...)

Ietsje minder

Soms moeten we het stellen met wat minder. Soms zijn we “blut”. Iets wat studenten wel eens meemaken, of soms is het de algemene gezinssituatie die wat minder luxe toelaat… Vervelend, dat zeker. Alles kan beter, maar… ook slechter.

En toch kunnen we telkens weer zeggen “dat liefde het belangrijkst is”. Cliché, enorm, maar toch speelt het mee. We horen het en wimpelen het af, maar het is een zinnetje waar we vaak op teruggrijpen, niet?

Nu is het net die liefde die me af en toe – helaas, niet regelmatig (genoeg) – raakt. Als ik zie hoe een meisje in de klas tranen in haar ogen krijgt omdat zij geen cadeautje krijgt en haar buurmeisje wel, terwijl zij tussen hetzelfde vuilnis woont als zij, stoort het me plots niet meer dat ik niet alles, of weinig, van mijn verlanglijstje kan schrappen. Wat moet zo’n kind denken? Wat kan zo’n kind begrijpen? Meer als ik soms, denk ik…

Ik denk aan mezelf, toen ik een klein meisje was… wat ik allemaal wilde hebben. En dan merk ik dat er helemaal niks veranderd is. “Gelukkig zijn is genoeg.” Tot het dan weer Kerstmis is. Die verwachting is er toch, uitkijken naar wéér iets materieels. “Het wordt ons opgedrongen door de omgeving”? Misschien…

Ach… er zijn veel mensen voor wie Kerst niet anders kan zijn dan andere dagen… Voor mensen die het allerkleinste al zo veel waard achten. Hen zie je vaak nog het snelst glimlachen. Familie, veel anders hebben ze niet, maar klagen doen ze minder dan “ons”. Naïef zijn ze evenmin. Gelukkig? Dat dan weer niet?

Wat had ik zin om in de televisie te stappen en die paar meisjes en jongens een cadeautje te geven, ik heb zo veel!

Misschien was dat traantje dat ik wegpinkte wel al een mooi begin… al zou zo’n traantje mij toch vaker moeten herinneren aan, aanzetten tot… beginnend dicht bij huis.

Donderdag 28 december 2006

n.a.v. een reportage op Eén met Ilse Van Hoecke in de Filippijnen voor 11.11.11