"Jongedame, wa gaan de Belgen doen vanavond? ...voetbal e..."
"Ja, euhm... verliezen zeker."
"Iel goe, stopt nu da dopke maar weer in u oren."
Niet dat ik zo weinig vertrouwen heb in de Belgen hoor... Ik had me geïnstalleerd in de trein, toen plots een club mannen de coupé binnenkwam. Recht tegenover mij den Eddy en de Luc. Geen minuut hebben ze gezwegen, de mannen van de Vriendenkring van de mannen van '56. "'k Zoun u vader kunnen zijn". Och ja, 't was nog wel grappig, maar doen wat ik moest doen, dat kwam er niet van. "Aha, das ist deutsch!" "En wa kunde daar zoal mee doen?" Ze waren toch zo geïnteresseerd...
Al van het eerste moment, toen ze dachten dat ik een camerastatief bij me had, maar "nee, da's van ne micro... om te zingen he". "Ah, gij zingt ook nog?"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
10 opmerkingen:
In Nederland is het niet hebben van zulke socialtalk-gesprekjes op treinen tamelijk uniek.
Hier daarentegen zijn ze (gelukkig) nog steeds not done; of u moest prijs hebben en een jolige voetbalfanaat over u hebben zitten, natuurlijk.
olé olé België.
Gelukkig?
Ik vind dat net zo jammer.
En Eef, 'k heb net ook een treinverhaal gepost, zonder dak het jouwe al gezien had, echt waar.
'k Heb je niet achtergedaan ;).
die treinverhalen toch, klinkt wel komisch :d ik kan meestal ook geen trein opstappen zonder aangesproken te worden, meestaal door een enthousiaste zwarte man ofzo ;)
zoen
ik zat laatst op de trein, richting diepenbeek, had er bijna 2.5 uur opgezeten, komt er zo'n jolige bende mannekes aan... vrijgezellenweekend. Zucht. De coupé stonk de hele reis naar bier, brood en crèmepaté. Het was niet leuk... :(
Soms hou ik er niet van, maar over 't algemeen vind ik het toch jammer dat zo van die gesprekjes op de trein schaars zijn... of zelfs maar een glimlach, die niet eens geforceerd is...
ik heb ook een treinverhaal geplaatst... lange versie van mijn vorige commentaar. En ja, ten volle nagedaan van jou. Jij bent mijn lichtend voorbeeld, is dat niet fijn?
:)
Meest gehoorde trein one-liners
"Hoe laat is het?"
"Rijdt deze trein naar Antwerpen?"
"mag ik jouw nummer"
"Waar woon jij?"
"Hedde die gezien? Marginaal é?"
"Kannekik ni afstappen aan't Zuid?"
"Do you have something to write?"
in willekeurige volgorde, kan ook wel gecombineerd voorkomen.
Vaak maak ik mij als dagelijkse pendelaarster boos om wille van treinen die niet komen opdagen, treinen die vertraging hebben en treinen die ik nét mis... Maar anderzijds vind ik het echt wel iets hebben, met de trein reizen.
Dan zit ik in 'n hoekje in de trein iedereen gade te slaan, stiekem gesprekken te volgen, mensen te observeren, te fantaseren... en vaak is 't hilarisch...
Af en toe zo eens een babbeltje, met een wildvreemde die je waarschijnlijk nooit van je leven meer te zien krijgt, kan je dag soms echt opvrolijken!
Och ja, 't zijn de mensen die de negatieve kantjes van 't treinreizen doen verdwijnen... :)
Zalig idee voor mijn blog: treinverhalen :)
Als Hollander maak ik immers veel van zulks mee, zoals Nienna al laat weten.
Ik houd er erg van, en maak me zelf ook schuldig aan het opstarten van een trein- bushalte-, veerboot- of waar-u-ook-te-niksen-staatgesprekken.
Maarja, ik ben dan ook een Texelaar, en wij hebben van alle Nederlanders toch wel het patent op dergelijke communicatie!
Een reactie posten